opracowała dr Ewa Kownacka
Aby poznać, choć w jakimś stopniu, życie pierwszego księdza z Półwyspu Helskiego, trzeba cofnąć się do roku 1886. Właśnie wtedy, 18 sierpnia, Antoniemu Muży i jego żonie Mariannie – z domu Budzisz – urodził się (po dwóch córkach, Teresie i Łucji) pierwszy syn. Na chrzcie świętym, którego udzielono w jastarnickim kościele (do parafii Jastarnia należała wówczas Kuźnica), chłopiec otrzymał imię Anastazy (Anastasius).
W 1931 roku mieszkańcy Kuźnicy podjęli decyzję o budowie własnego kościoła. Księdza ekspozyta przydzielono 1 stycznia 1933 roku, natomiast usamodzielnienia kuźniczanie doczekali się 1 lipca 1937 roku. Wtedy to ksiądz biskup Stanisław Wojciech Okoniwewski dekretem z dnia 20 kwietnia 1937 roku utworzył „samodzielną stację duszpasterską w Kuźnicy, na Helu, w powiecie Morskim”. Do parafii włączone zostały Chałupy po uprzednim wydzieleniu z parafii Swarzewo. W lipcu 1997 r. wspólnota w Chałupach otrzymała samodzielność.
Historia parafii św. Antoniego w Kuźnicy - Fragmenty audycji Jastarnickiej Telewizji „Na fali”
W 1923 lub 1924 roku w budynku szkoły powszechnej w Kuźnicy księża letnicy odprawiali pierwsze nabożeństwa. Udział wiernych był tak liczny, że w 1925 roku zwrócono się do kurii biskupiej z prośbą o zezwolenie odprawiania nabożeństw w prywatnym pensjonacie. Kuria przystała na prośbę kuźniczan, jednakże pozwolenia wówczas nie wykorzystano. Odbyło się natomiast pierwsze zebranie poświęcone budowie kaplicy w Kuźnicy. W obliczu trudności materialnych obrady spełzły na niczym. Gdy w roku 1928 powstał nowoczesny pensjonat „Morskie Oko”, który dysponował odpowiednio dużą salą, zaistniała możliwość godnego odprawiania Mszy świętej. Nabożeństwa były w tym domu odprawiane do 1933 r.
Jesienią 1930 roku zapadła decyzja o przystąpieniu do budowy kościoła. Ustalono, że ze względu na możliwość finansowego wsparcia ze strony władz samorządowych i państwowych w Kuźnicy zbudowany zostanie dom ludowy z częścią przeznaczoną pod kaplicę. Jednakże w tym samym czasie w rybackiej osadzie pojawił się urzędnik Krajowego Banku Gospodarczego celem założenia Zielonej Gromady - odłamu Strzelca. Wprawdzie kaszubscy rybacy nie bardzo wiedzieli, jakie są cele tej organizacji, ale doszli do wniosku, iż wszystko, co ma związek z bankiem może się przydać w realizacji ich planów. Tak, więc do Zielonej Gromady zapisało się około czterdziestu członków, których działalność po ukonstytuowaniu się zarządu i wyrobieniu pieczątki skończyła się. Wystarczyło to jednak do pozyskania życzliwości bankowca, który namówił kusfelanów do odstąpienia od pomysłu budowy domu ludowego i wystawienia nowego kościoła. Zobowiązał się jednocześnie do przesłania planów świątyni.
Ks. Ksawery Szynalewski - pierwszy proboszcz kuźnicki urodził się 8 listopada 1909 roku w Jaroszewach koło Starogardu Gdańskiego z rodziców: Ksawerego Szynalewskiego i Alojzy z domu Szlachcikowskiej.
Jaroszewy należały do parafii Pogódki, gdzie w dniu 12 listopada w parafialnym kościele pod wezwaniem świętych Piotra i Pawła przyszły ksiądz został ochrzczony, przyjmując imiona Franciszek Ksawery Aleksy.
Ojciec jego był rolnikiem, a matka zajmowała się domem i licznym potomstwem. Ksawery miał siedem sióstr - Leokadię, Walerię, Bronisławę, Wandę, Łucję, Władysławę i Ksenię oraz brata Leona.
Rodzina Szynalewskich przeprowadziła się do Rychnowa, parafia Linowo - koło Grudziądza - i tu Ksawery spędził wczesną młodość.
Po ukończeniu szkoły średniej w Tczewie Ksawery wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Pelplinie. 19 stycznia 1929 roku jako niespełna dwudziestoletni kleryk został członkiem Arcybractwa Straży Honorowej Najświętszego Serca Jezusowego. 17 grudnia 1932 roku z rąk ordynariusza diecezji chełmińskiej ks. biskupa Stanisława Wojciecha Okoniewskiego otrzymał święcenia kapłańskie, a dziesięć dni później odprawił Mszę Świętą prymicyjną w kościele parafialnym w Linowie. Na pamiątkowych obrazkach z prymicji umieścił cytat z ewangelii świętego Jana: - „To wam przykazuję, abyście się wzajemnie miłowali” (Jan XV, 17).
Kościół ma długość 29,5 m, szerokość 11,5 m, a wysokość 14 m.
Może pomieścić około 500 wiernych.
Budowę kościoła rozpoczęto jesienią 1931 roku bez profesjonalnych planów, które miały być sporządzone już po rozpoczęciu prac. Niestety okazało się, że plany nie dotarły do wykonawców. W tej sytuacji budowniczowie podjęli decyzję o wzorowaniu się na świątyni w Łebczu. Pracami kierował pan Zielke z Gnieżdżewa.
Kiedy przystąpiono do wznoszenia murów Komisja Urzędu Budowlanego z Wejherowa nakazała wstrzymanie prac. W związku z tym, na bazie istniejących już fundamentów, plany opracował inż. Stefan Sandfoss. Następnie swoją pomoc zaoferował architekt z Pucka, p. Liebert.
Poświęcenia kościoła przez ks. Pawła Stefańskiego odbyło się 13 czerwca 1933 roku.
Wystrój świątyni był tworzony na przestrzeni kilkudziesięciu lat. Decyzje dotyczące wystroju kościoła podejmowali kolejni proboszczowie wraz z przedstawicielami parafii.
W Kuźnicy znajdują się dwie kapliczki, z czego jedną postawiono ku czci św. Antoniego, natomiast drugą św. Barbary. Kapliczka świętego patrona Kużnicy stoi nieopodal szkoły podstawowej, a fakt jej powstania odnotował przed rokiem 1887 ksiądz Gołębiewski :„W ostatnim czasie nowa przybyła ozdoba wiosce, przepyszna figura patrona wsi św. Antoniego”. Do tej figury przymocowany jest sygnarek, którym dziennie trzy razy dzwonią na „Anioł Pański”, a w miesiącu październiku przed ta figurą codziennie odmawiają różaniec licznie zgromadzeni Kusfelanie. Znajdująca się w kapliczce sygnaturkę zarekwirowały wojska niemieckie podczas ostatniej wojny światowej, a po 1945 roku mieszkańcy rybackiej osady nie wiedzieli potrzeby zawieszania nowego dzwonu i dublowania sygnaturki z kościelnej wieży. W 1980 roku Kazimierz Klejna z Kuźnicy przeprowadził generalny remont kapliczki, która zyskała wzmacniający ją cokół z białej cegły.